Samovar, de Russische theepot

El Samowar Het heeft gediend als theepot van Rusland sinds het midden van de jaren 1700. Tegen 1800 was de samovar een brandpunt geworden van de geliefde familie van Rusland en was het middelpunt van elke sociale bijeenkomst.

Er zijn samovars die in grootte variëren. Sommige zijn erg klein en bevatten slechts drie liter water, terwijl er grote samovars van 30 liter bestaan. De meeste Russische samovars zijn vervaardigd in Tula, een metallurgisch centrum ten zuiden van Moskou. Het grootste record van de ketel werd gemaakt in Tula, in 1922, en het bevatte maar liefst 250 liter!

De vroegste samovars zagen eruit als Engelse thee-urnen, maar er was een tuit en een kraan in plaats van één. Russische samovars waren / zijn gemaakt van verschillende metalen, waarvan koper, brons, ijzer en zilver de meest typische zijn. Dit zijn geen simpele potten.

Met de hoge prijs van thee, zoals vermeld in een notitie op onze blog, was de samovar zowel functioneel als een symbool van weelde. De warmte en het aroma van de drank symboliseren gastvrijheid en veiligheid. Zoals gebruikelijk bij de Britten, zal de minnares van het huis thee serveren aan haar familie en gasten. De zeer rijke man zou twee samovars hebben, een formaat voor een krant en een sierlijke voor een bedrijf.

Om water voor thee te koken, hoef je de samovar niet op het fornuis te zetten. Dit apparaat vervult zijn enige taak, dankzij een buis die aan het lichaam van de samovar is gelast en houtskool of hout latent houdt. De warmte van de houtskool brengt het water aan de kook en houdt het warm.

Een kleine ketel staat bovenop de samovar die het donkere, geconcentreerde bier bevatte. Samowar-water wordt gebruikt om deze thee te verdunnen wanneer deze wordt geserveerd. Tegenwoordig produceren fabrieken elektrische samovars. Hoewel velen nog steeds worden gemaakt met het gepolijste metaal dat wordt gebruikt voor de oude samovars, zijn veel moderne samovars versierd met prachtige schilderijen.

Met name Rusland begon zijn eigen samovars te maken in 1820, in Tula. Eerdere invoer waren vliegtuigen, puur functionele onderdelen. Toen de Russische productie eenmaal begon, werd de samovar een kunstwerk met fijne metalen uitgesneden dateringen, gravures, decoratieve handgrepen en ten slotte schilderijen.

Hoewel Tula het onbetwiste centrum van de samovarproductie is met ongeveer 40 fabrieken in 1900, produceerde het ongeveer 630.000 sets per jaar. De bekendste van deze fabrieken was Batashev Metallurgical met een jaarlijkse productiesnelheid van meer dan 100.000.