Na lange maanden van kou en duisternis lijkt het logisch dat de Zweden naar de zomer komen om het huis uit het raam te gooien. Dat is min of meer wat er gebeurt op 24 juni, wanneer het wordt gevierd midzomer. Op die dag brengen Zweden van alle leeftijden hun voorliefde voor het buitenleven naar boven en organiseren picknicks in het bos - er zijn er duizenden in de stad - of boottochten op zee. Bij deze vieringen zijn er drie dingen die niet mogen ontbreken: bloemen, het blonde haar is versierd met kleine kroontjes; haring en vele liters aguavit, de Scandinavische wodka.
Als we de angsten van buitenlanders achter ons laten, is de waarheid dat het, samen met Kerstmis, een van de belangrijkste vieringen in dit deel van de wereld is. In het bos zie je vaak heel blije groepjes dansen rond een soort houten kruis omzoomd met wilde bloemen terwijl ze liedjes zingen die iedereen kent. En bovenal realisme, het meest voorkomende nummer heet "Summer is Short". Zoals voorspelbaar is na het doorstaan van winters tot 20 graden onder nul, is iedereen erg blij om de zomerzonnewende te vieren.
Zelfs de meest afleidende toerist merkt dat Midsommar een behoorlijke traditie is in Zweden. Het verhaal gaat dat het allemaal begon in het Vikingtijdperk. Het was een viering van vruchtbaarheid met verschillende rituelen die verband hielden met de natuur en de hoop op een goede herfst. Later werd het hele feest gekerstend en er wordt gezegd dat het wordt gevierd op de dag van San Juan Bautista. Al met de voeten in de moderne tijd lijkt alles erop te wijzen dat het niet alleen te maken heeft met het officiële einde van de kou of vruchtbaarheid, maar met het begin van een vakantieperiode van drie maanden.