Net ten noorden van de grens tussen Egypte en Soedan ligt de Aswandam. Het is een grote golfbreker die de langste rivier ter wereld, de Nijl, vangt. De dam, in het Arabisch Saad el Aali genoemd, werd in 1970 voltooid na tien jaar werken.
Egypte is altijd afhankelijk geweest van de wateren van de rivier de Nijl.De twee belangrijkste zijrivieren van de rivier de Nijl zijn de Witte Nijl en de Blauwe Nijl.
De bronnen van de Witte Nijl Sobat zijn de Bahr al-Jabal (de "Nijlberg") en de Blauwe Nijl begint in de hooglanden van Ethiopië. De twee zijrivieren komen samen in Khartoum, de hoofdstad van Soedan, waar ze de rivier de Nijl vormen.De rivier de Nijl heeft een totale lengte van 4.160 mijl (6695 kilometer) van bron tot zee.
Nijl overstromingen
Vóór de bouw van een dam in Aswan kreeg Egypte te maken met jaarlijkse overstromingen van de rivier de Nijl, waarbij vier miljoen ton voedselrijk sediment werd afgezet dat landbouwproductie mogelijk maakte.
Dit proces begon miljoenen jaren geleden voordat de Egyptische beschaving begon in de Nijlvallei, en duurde tot de eerste dam van Aswan werd gebouwd in 1889. Deze dam was onvoldoende om het water van de Nijl vast te houden en werd vervolgens gebouwd in 1912 en 1933. In 1946 , werd het echte gevaar onthuld toen het water in het reservoir bovenaan de dam piekte.
In 1952 besloot de interim-regering van de Revolutionaire Raad van Egypte om de Aswandam te bouwen, zo'n zes kilometer stroomopwaarts van de oude dam. In 1954 vroeg Egypte leningen aan bij de Wereldbank om de kosten van de dam te helpen betalen (die uiteindelijk opliepen tot een miljard dollar).
Aanvankelijk stemden de Verenigde Staten ermee in om Egypte geld te lenen, maar trokken ze hun aanbod vervolgens in om onbekende redenen, waarvan sommigen speculeren dat ze te wijten waren aan een conflict tussen Israël en Egypte. Het Verenigd Koninkrijk, Frankrijk en Israël vielen Egypte binnen in 1956, kort nadat Egypte het Suezkanaal had genationaliseerd om te helpen betalen voor de dam.