Eeuwen geleden, toen suiker nog niet de belangrijkste productie was Cuba, het eiland beleefde een hausse in de aanplant en uitwerking van de koffie. Toen kwam de Braziliaanse concurrentie, de Fransen die achter de bedrijven zaten, werden verdreven en de koffieteelt werd iets totaal secundair.
In die tijd waren bijna alle koffieplantages van Franse oorsprong, aangezien hun eigenaren waren gevlucht voor de regeringen van het naburige Haïti of de staat Louisiana. Deze mensen brachten hun cultuur, Zijn verfijnde gewoonten en ideologie kenmerkend voor Napoleontisch Frankrijk, daarom zien we overal op het eiland landhuizen met Franse schilderijen en meubels, bibliotheken en zalen waar de Cubaanse high society gerelateerd is aan koffie, tabak en suiker.
Het is de moeite waard om te zeggen dat de eerste Frans-Haïtiaanse koffieplantages in Santiago de Cuba zijn al verklaard Werelderfgoed door UNESCO (2000), omdat ze een hoge historische waarde hebben. Het zijn constructies uit de zeventiende en het begin van de achttiende eeuw, gebouwd door deze Fransen en Haïtianen die na de revolutie van 1789 Haïti ontvluchtten en deze gronden tegen zeer lage kosten kochten. Deze sites zijn tegenwoordig erg belangrijk op archeologisch niveau, omdat ze een voorbeeld zijn van beide architectuur evenals verschillende technieken bij de behandeling van koffie: drogen, dorsen of schillen en zelfs bij de aanleg van aquaducten, wegen of ovens.
De Cubaanse koffieband is gecentreerd in de provincie Santiago de Cuba en strekt zich uit tot de Gran Piedra, El Cobre, Dos Palmas, Contramaestre en Guantánamo. We kunnen er komen en bijvoorbeeld de beroemdste ruïnes zien, die van de Santa Sofía-boerderij, de Kentucky en La Isabélica. Deze laatste kamer is het best bewaard gebleven en heeft zelfs een etnografisch museum en een liefdeslegende tussen de Franse eigenaar en een slaaf.
Het artikel is goed, maar het gaat niet over de Franse koffieplantages van Baracoa, meer dan 20 koffieplantages in Brazilië en nog veel meer.
Vandaag, in 2014, voert het Bureau van de Stadscurator een restauratie uit aan de agro-industriële boerderij van Fratenidad, dit is een van de grootste overgebleven voorbeelden van dit type constructie, aangezien het statige huis, de slavenbarak, de overblijfselen van het aquaduct, de bakkerij en andere gebouwen waaruit zijn batey bestond. Ik raad iedereen aan om de site ooit te bezoeken, het is een prachtig landschap dat het verhaal vertelt van een aantal Fransen die de teelt van koffie in Cuba promootten en commercialiseerden.