Chińczycy nie tylko wymyślili proch strzelniczy, jedwabiu i papieru, ale także stworzył niepowtarzalny i fantastyczny cyrk. Ta sztuka w Chinach ma ponad 2000 lat i była lubiana bardziej niż teatr, opera i balet.
Jedną z cech charakterystycznych jest to, że chiński cyrk nie ma numerów z wytresowanymi zwierzętami, klaunami i iluzjonistami, ale zamiast tego oferuje pokazy z najlepszymi akrobatami, żonglerami i gimnastyczkami na świecie.
Nie jest łatwo zostać chińskim artystą cyrkowym. System szkolenia artystów jest bardzo selektywny. Wiadomo, że od dzieciństwa zabiera się je do cyrku na szkolenie pedagogiczne pięć dni w tygodniu, gdzie uczą się także czytać i pisać.
Obecnie jego członkowie rozpoczynają treningi od 6:10 do 25:XNUMX. przestrzeganie specjalistycznej rutyny i bardzo ścisłej diety. Jeden szczegół jest taki, że żaden członek cyrku nie ma więcej niż XNUMX lat.
I taka jest ich sława, że wiele chińskich cyrków konkuruje na arenie międzynarodowej i ma prezentacje w głównych miastach świata, takich jak Londyn, Moskwa, Paryż, Tokio i innych miastach, które zachwycają się swoimi ekstremalnymi akrobacjami.
Rzeczywiście, jednym z najbardziej znanych chińskich cyrków jest „Złoty Lew”, w którym kręgosłup firmy reprezentuje mnichów z klasztoru Shaolin ze swoimi umiejętnościami w sztukach walki i akrobatyce.
Początki cyrku i sztuk performatywnych zaginęły w historii. Wiadomo, że istnieli już w dynastii Qin (221-207 pne), gdzie dramat Jiaodi był popularny wśród zwykłych ludzi. Składał się z różnych działań, takich jak zapasy, występy muzyczne, taniec, sztuki walki, jeździectwo i żonglerka.
We wschodniej dynastii Han, uczony Zhang Heng jako jeden z pierwszych opisał akrobatyczne występy w pałacach królewskich w swojej rapsodii „Oda do zachodniej stolicy”, w której pokazywano takie programy, jak Stary człowiek z Morza Wschodniego, Łowienie smoków i zgromadzenie nieśmiertelnych; pokaz akrobatyczny, który został wykonany dla cesarza Wu z dynastii Han w 108 rpne
Z biegiem czasu przedstawienia stały się bardziej wyszukane i za panowania dynastii Tang (618-907 n.e.) sztuki performatywne stały się popularne na dworze cesarza i szybko rozprzestrzeniły się na szlachtę. Ze względu na jego nowy status i zwiększone dochody akty stały się bardziej wyrafinowane.
Później te sztuki zostały włączone do zwykłych ludzi i większość artystów robiła to na ulicy. Pod koniec panowania dynastii Ming (1368-1644), wykonawcy zaczęli występować na scenie, zdobywając popularność na Dworze Cesarskim, który do dziś pozostaje popularną formą sztuki wprowadzoną do cyrku.