L hakata ningyo Są to tradycyjne japońskie lalki gliniane, pochodzące z miasta Fukuoka, którego część została wcześniej nazwana przed połączeniem miasta w 1889 roku.
Powszechnie akceptowane pochodzenie lalek Hakata pochodzi z XVII wieku i zostały wykonane przez rzemieślników, w tym Souhiti Masaki, który produkował gliniane lalki, czasami wręczane jako prezenty dla buddyjskich świątyń i Kurody Nagamasa, ówczesnego władcy Hakaty.
Te lalki zostały nazwane Hakata Suaki Ningyo („Nieszkliwiona lalka Hakata”). Należy zauważyć, że w regionie obchodzony jest słynny festiwal Gion Yamakasa, który obejmuje zdobione pływaki Ningyo. Pływaki są wykonane z drewna, ale uważa się, że sposób ich produkcji silnie wpłynął na lalkę Hakata. Jednak ostatnie dowody archeologiczne odkryte podczas wykopalisk w Hakata, w tym proste zabawki wypalane krakersami, wskazały pochodzenie lalek Hakata w Chinach.
Prawda jest taka, że lalki Hakata pojawiły się w latach 1890. XIX wieku podczas Japan National Industry Expo i 1900 World Expo i stały się tematem dyskusji.
Pod koniec XIX wieku lalki Hakata zostały przekształcone z prostych ciastek spalonych zabawkami w dzieła sztuki. Mistrz rzemiosła Rokusaburō Shirouzu zaczął studiować teorię koloru, proporcje człowieka oraz inne teorie i techniki sztuki współczesnej u malarza olejnego Itusyo Yada, co doprowadziło do masowej produkcji.
Lalka Hakata zyskała sławę, gdy amerykańscy żołnierze przywieźli ją z powrotem do Stanów Zjednoczonych jako pamiątki podczas amerykańskiej okupacji Japonii po II wojnie światowej. Wkrótce potem Japonia zaczęła eksportować lalki Hakata. W tym samym czasie lalka Hakata stała się dobrze znana w całym kraju, a fabryki zaczęły produkować lalki Hakata niższej jakości.