Cusco; Dziedzictwo kulturowe ludzkości

Cusco To stolica departamentu o tej samej nazwie, położona w południowo-wschodniej części kraju, obejmująca obszary górskie i dżunglę. Nazwa pochodzi od języka Quechua Qusqu lub Qosqo, co oznacza środek, pępek, pas; Dzieje się tak, ponieważ, zgodnie z mitologią Inków, zbiegały się na niej światy poniżej, widzialne i wyższe. Od tego czasu miasto nazywane jest pępkiem świata.

Kiedy przybyli hiszpańscy zdobywcy, ich imię zostało kastylijizowane na Cuzco lub Cusco. Obie nazwy są używane do 1993 roku, kiedy to nazwa Cusco została oficjalnie przyjęta, chociaż w krajach hiszpańskojęzycznych nadal nazywa się Cuzco. 15 listopada 1533 roku miasto Cuzco zostało założone przez Francisco Pizarro, ustanawiając Plaza de Armas w miejscu, które zachowało do dziś i który był również głównym placem w czasach Imperium Inków. Pizarro nadał Cuzco nazwę Ciudad Noble y Grande 23 marca 1534 roku.

9 grudnia 1983 r. W Paryżu, UNESCO ogłasza miasto Cusco za dziedzictwo kulturowe ludzkości, co czyni go najważniejszym miejscem turystycznym w Peru. W centrum miasta zachowały się budynki, place i ulice z czasów przedhiszpańskich, a także budowle kolonialne. Do głównych atrakcji miasta należą: dzielnica San Blas, w której koncentrują się rzemieślnicy i ich sklepy rzemieślnicze, co czyni ją jednym z najbardziej malowniczych miejsc w mieście; Ulica Hatun Rumiyoq, która prowadzi do Barrio de San Blas i gdzie można zobaczyć słynny kamień dwunastu kątów.

Równie zaskakujący jest klasztor i kościół La Merced, w którym wyróżniają się renesansowe krużganki w stylu barokowym, a także stalle chóru, kolonialne obrazy i rzeźby w drewnie; Jest też Katedra, Plaza de Armas, Kościół Towarzystwa, Qoricancha i klasztor Santo Domingo.


Zostaw swój komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

*

*