Hospicjum San Michele

El Hospicjum San Michele a Ripa Grande, lepiej znany jako Hospicio de San Michele, znajduje się na południowym krańcu dzielnicy Trastevere, naprzeciwko Tybru i 500 metrów od Ponte Sublicio, po drugiej stronie rzeki od obszaru Ripa. Dokładnie Port Ripa Grande był to port rzeczny, który łączył się ze śródziemnomorskim portem Ostia. Tutaj przybyły małe statki i przyniosły główne zaopatrzenie do miasta.

Budynki wchodzące w skład hospicjum powstały w XVII i XVIII wieku i służyły jako sierociniec, azyl i więzienie dla nieletnich i kobiet. W 1679 roku bratanek papieża Innocentego XI, prałat Carlo Tommaso Odescalchi zlecił projekt tego kompleksu architektowi Mattii de Rossi. Dzięki temu w ciągu zaledwie pięciu lat powstało hospicjum, w którym przyjmowano osierocone dzieci, które pracowały w nim, wyrabiając dywaniki i gobeliny.

Hospicjum dla Ubogich zostało dodane do tego pierwszego budynku w 1693 roku. W 1709 r. Papież Klemens XI zlecił architektowi Carlo Fontanie rozbudowę kompleksu w celu przeniesienia do niego starszych osób ze szpitala żebrackiego znajdującego się przy Via Giulia. Później dodano więzienie dla nieletnich i szkołę artystyczną. W 1735 r. Klemens XII zarządził budowę więzienia dla kobiet i baraku dla celników.

La Duży kościół, znany również jako San Salvador de los Invalides, został zaprojektowany przez Carlo Fontana w 1706 roku, chociaż został ukończony dopiero w 1834 roku dzięki Luigiemu Polettiemu. Na południowo-wschodnim krańcu kompleksu znajduje się inny, mniejszy i starszy kościół Santa Maria del Buon Viaggio. Kościół ten był poświęcony żeglarzom, którzy przybyli tu przez Tyber.

Kompleks funkcjonował jako instytucja charytatywna do XIX wieku. Fabryka gobelinów do wnętrz, Arazzeria Albani, przetrwała do 1910 roku. Po zjednoczeniu Włoch majątek został skonfiskowany i przekazany miastu Rzym. Budynki wyszły z użytku, aż do II wojny światowej służyły jako koszary zarówno przez wojska niemieckie, jak i aliantów.

Obecnie mieści się w nim Ministerstwo Kultury i Środowiska, instytucja, która wykorzystuje dawne pomieszczenia fabryki gobelinów do renowacji dzieł sztuki.


Zostaw swój komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

*

*