Vücut, genellikle bilinçli ve bazen de olmayan jestlerle konuşabilir. Hareketlerin çoğu evrenseldir, ancak bazıları bölgeye göre farklılık gösterir.
In Yunan günlük hayatı jestlerin, herkesin anladığı ve Romalılar gibi diğer kültürler tarafından taklit edilen özel bir sembolik anlamı vardı.
In perikles zamanı Tıpkı bugünün Yunanlıları gibi, hayır demek için başlarını geriye doğru kaldırıp çenelerini kaldırıyorlardı.
İki kişi birbirlerini selamlamak için bir araya geldiklerinde sağ ellerini kaldırdılar, bir öpücükle selamlaşmak alışılmış bir şey değildi.
El sıkışma, genellikle dini eylemler için ayrılmış ciddi bir bağlılıktı.
Tiyatrodaki ve Meclis'teki onay şimdiye kadar değişmedi, alkış ve tezahüratla tezahür etti, beğenmediğinde ıslık ve uyumsuz haykırışlar yayıldı.
Mutlu olduklarını söylemek için, kaldırdıkları elleriyle parmaklarını şaklatırlar, biriyle alay ederler ya da alay ederlerdi, orta parmakla (orta parmak veya daha büyük) onu gösterirler ve diğer parmaklar bükülürdü.
Daha fazla jestin uygulandığı yer ritüellerde idiDinde, kötülüğü ya da kötü bir alâmeti savuşturmak için tükürüldü.
Yunanlıların göstermek istemedikleri şeylerden biri de üzgün yüzdü ya da ağladıklarında ya da ölümün yaklaştığını hissettiklerinde bir kat elbise ile yüzlerini kapattılar. Yüzlerini utançtan ve başkalarına üzülmekten kaçınmak için kapattılar.