giştî

José Luis Rodríguez di heman demê de stranbêjek ji Venezuelayê ye ku di salên 80-an de bi stranên xwe navdar bû, û ew li wir bi hit Agarrense de las manos bû ku ew li seranserê cîhanê serfiraz bû, di heman demê de wî di gelek romanan de wek lîstikvan xebitî li welatên cihê yên Amerîkaya Latîn, lê bi taybetî li Meksîko û li welatê wî Venezuela.

Yek ji navdartirîn aktorên dehsaliya 80-an Carlos Mata bû, ew ne tenê di operasiyonên cihêreng de lîst lê di heman demê de stranbêj e û gelek album derxistine, tevlîhevkirina stranên ji bo romanên ku ew lîst, Carlos Mata jî ku jina wî wekî hunermend û lîstikvanek xwedan pîşeyek fireh e.

Weke gelek welatên rojava, Venezuela jî rojek pir taybetî pîroz dike ku betlaneyek e û xwepêşandan û bûyerên cihêreng têne li dar xistin, ew 01ê Gulanê ye - wekî roja karker tê hesibandin, di warê betlaneyên welatparêzî û siyasî de, Venezuela 24ê Hezîranê, salvegera şerê Carabobo.

Derbarê çapameniya nivîskî de, li Venezuela gelek medyayên ragihandinê hene, wekî rojnameya El Nacional, ku çapa xweya dîjîtal heye û her weha çapa xweya çapkirî, yek ji wan rojnameyên ku Venezuela heye El Universal e, ku bi saya pêşveçûna medyayê Digital heye portalek agahdariyê çêkir ku nûçeyên li ser Internetnternetê pêşkêş dike, da ku li Venezuela û li deverên din ên cîhanê bigihîje guhdarvanan.

Venezuela Kevnar yek ji wan deran bû ku wan şaristaniyên herî cûrbecûr didîtin ku, her çend ew wekî yên din li Amerîkayê pêş neketin wekî bûka Incas, Aztecs û Mayans bû, lê ku karibû xwedî adetên çandî yên berbiçav bin ku heya ro ew dimîne, gelek şaristaniyên xwecihî hene ku ji ber sedemên cûrbecûr nekarîne pêşve biçin, ne tenê ji ber dagirkeran ku gelek ji wan wêran kirin lê ji ber pêşkeftina jiyan û teknolojiya nûjen, lêbelê niha gelek şaristaniyên pir xeternak hene Venezuela, nemaze di delta Orinoco de, wekî rewşa Wayu ye.

Caracas bajarekî pir kevn e ku hîn jî beşek ji rabirdûya xwe û dîroka xwe diparêze, nemaze dema ku dagirkerên Ewropî hatin, û tevahiya pêvajoya serxwebûnê ya ku li Venezuela hate meşandin, hîn jî gelek dêr û kaşxane hene ku ji wê dema demên Kolonyalîzmê û di destpêka serxwebûna Venezuela de, zêdeyî 200 sal berê, yek ji wan avahiyên herî naskirî Dadgeha Dadweriya Bilind a kevn e. Ev avahî yek ji kevintirîn e ku Caracas heye û xwediyê mîmariya neoklasîk e.

Hunera laş yek ji derbirînên herî nûjen e ku niha di civaka îroyîn de heye, ev bi gelemperî ji derbirînên hunerî yên cûrbecûr di laşê mirov de pêk tê wekî nîgar, tato, percîn, ku tê de teknîk û zanîna cihêreng têne bikar anîn, li Venezuela vî rengî digire ya hunerî ji ber vê sedemê pir girîng ev e ku civînek hunerê laşên cîhanî dê were li dar xistin, ku dê çend hunermendên ji welatên cihê yên cîhanê li şanoya Tersa Carreño bibe yek.

Reqas yek ji adetên adetî yên Venezuela ne, nemaze yên kevneşopî, yên ku di festîvalên populer de têne çêkirin, yek ji reqas û reqasên tîpîk ên Venezuela Llora ye, ev şêwaza reqsê, valek taybetî ye û pir dişibihe to pericón, reqasek tîpîk ji Arjantînê ku çend cot beşdar dibin û ew bi dengê muzîka gelerî re dans dikin.

Lê berî her tiştî, em bînin bîra xwe ku Simón Bolívar kî bû, ev qehremanê neteweyî yê Venezuelayî, tam li Venezuela ji dayik bû û her çend ecêb xuya dike jî, wî zarokên wî çênebû, û di heman demê de li welatên din ên ku ne Venezuela bûn jî xwedan roleke pir girîng bû ji ber ku li gelek ji wan wî wekî serokomar tevdigeriya. Wekî ku rewşa Bolîvyayê ye ji ber ku ew yekem serokkomarê ku vî welatê Ande bû bû, ku navê wê yê orjînal jî ji Bolívar hatî, Bolivia li rûmeta lehengê xwe Bolivar hate danîn.